Athato Aatam Jigyasa.
Now the search for my real self starts,
Wood Mosaic/ Mural, 37 x 37 inches, 2023 Sureel Kumar
Each time the ultimate question arises, "Who am I?", I close my eyes and say to myself "Athato Aatam Jigyasa (Now the search for my real self starts)".
As I look at my thoughts and emotions, I find my mind continuously splitting reality into pieces and rearranging the pieces with his logic but failing to conclude anything. My emotions and desires go on weaving their web purposelessly. The whole scene is like a continuously changing puzzle—random, zigzag, but beautiful. And at the centre of this activity, something remains silent, peaceful, and watchful. Is that invisible entity my real self?
मैं कौन हूँ? #80
अथातो आत्म जिज्ञासा।
अब मेरे असली आत्म की खोज शुरू होती है।
लकड़ी का मोज़ेक / भित्ति चित्र, 37 x 37 इंच, 2023 सुरील कुमार
हर बार जब परम प्रश्न उठता है, "मैं कौन हूं?", तो मैं अपनी आँखें बंद कर लेता हूं और खुद से कहता हूं "अथातो आत्म जिज्ञासा (अब मेरे वास्तविक आत्म की खोज शुरू होती है)"।
जब मैं अपने विचारों और भावनाओं को देखता हूं, तो मैं पाता हूं कि मेरा दिमाग लगातार वास्तविकता को टुकड़ों में विभाजित करता है और अपने तर्क के साथ टुकड़ों को फिर से व्यवस्थित करता है लेकिन कुछ भी निष्कर्ष निकालने में विफल रहता है। मेरी भावनाएं और इच्छाएं उद्देश्यहीन रूप से अपने जाल को बुनती रहती हैं। पूरा दृश्य एक लगातार बदलती पहेली की तरह है- बेतरतीब, टेढ़ा-मेढ़ा, लेकिन सुंदर। और इस गतिविधि के केंद्र में, कुछ चुप, शांतिपूर्ण और सतर्क रहता है। क्या वह अदृश्य इकाई मेरा वास्तविक स्व है?
ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ? #80 ਅਥਾਤੋ ਆਤਮ ਜਿਗਿਆਸਾ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਅਸਲ ਸਵੈ ਦੀ ਖੋਜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵੁੱਡ ਮੋਜ਼ੈਕ/ ਮੁਰਾਲ, 37 x 37 ਇੰਚ, 2023 ਸੁਰੀਲ ਕੁਮਾਰ
ਹਰ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਅੰਤਮ ਸਵਾਲ ਉੱਠਦਾ ਹੈ, "ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ?" ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ "ਅਥਾਤੋ ਆਤਮ ਜਿਗਿਆਸਾ (ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਅਸਲ ਸਵੈ ਦੀ ਖੋਜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ)"।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਾਸਤਵਿਕਤਾ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਰਕ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਕੁਝ ਵੀ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਣ ਵਿਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਆਪਣਾ ਜਾਲ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਕਸਦ ਦੇ ਬੁਣਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਇਕ ਲਗਾਤਾਰ ਬਦਲਦੀ ਪਹੇਲੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ- ਬੇਤਰਤੀਬ, ਵਿੰਗਾ ਟੇਡਾ, ਪਰ ਸੁੰਦਰ। ਅਤੇ ਇਸ ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ, ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਚੁੱਪ, ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਚੌਕਸ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਅਦਿੱਖ ਹਸਤੀ ਮੇਰਾ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਹੈ?
Comments